Willy van der Kuijlen schoot de bal dwars door het doelnet heen
Tijdens Wageningen – PSV op 3 november 1974 ontstond grote beroering toen Willy van der Kuijlen een gat in het doelnet schoot. De spelers uit Wageningen deden ondertussen alsof de bal naast was gegaan.
Willy van der Kuijlen is één van de beste en belangrijkste voetballers die Nederland heeft gehad, ook al kreeg hij vanwege een conflict met de Randstad te weinig speelminuten in Oranje. Een heel bijzonder moment in zijn loopbaan was een doelpunt in het seizoen 1974/75, toen zijn verwoestende schot het doelnet scheurde bij Wageningen – PSV. Vanuit een vrije bal schoot hij zo hard dat er een gat in het net kwam. Volgens zijn medespelers was er gescoord, maar de spelers van Wageningen kwamen hiertegen in protest.
Scheidsrechter Jan Keizer besloot na een langdurig oponthoud definitief dat de goal van PSV telde. “Je had die gasten moeten horen schelden,” zei hij meteen na afloop. “Ik wist er even geen raad mee. Maar na afloop gaven alle spelers toe dat het wel degelijk een zuivere goal was.”
De wedstrijd eindigde uiteindelijk in 1-1.
Het gat van Willy, foto Hans Peters via het Nationaal Archief
Terugblik
Jaren later ging voetbalschrijver Harry Walstra op bezoek bij Bert van Geffen, die in het doel van Wageningen stond. “De bal lag op vrij grote afstand, maar Van der Kuijlen kon een bal aardig raken en schoot hem in de lange hoek. Ik dook schuin naar voren, maar kon die bal niet pakken. Toen ik omkeek lag de bal naast het doel. Ik vermoedde dat hij erin was gegaan, maar ik pakte de bal snel op en schoot hem uit.”
Voor zijn neus ontstond er discussie. “Vooral Willy van de Kerkhof had veel commentaar en maakte dat gat in het net nog groter.” Het doelpunt werd daarop goedgekeurd. Daarmee was het avontuur nog niet afgelopen, want samen met zijn vader werd Van Geffen uitgenodigd voor Studio Sport om dat doelnet te laten zien. “Dat noemden ze het gat van Nederland!”
Scheidsrechter Keizer zag het schot van Van der Kuijlen vanuit zijn ooghoek, zo zei hij tegen Walstra. “In één keer was hij er weer buiten. Voor de zekerheid ging ik naar mijn grensrechter, maar die had niks gezien. Toen heb ik hem gewoon toegekend.”
