De eerste Nederlandse winnaar van de Ronde van Vlaanderen

Wim van Est won in 1953 de Ronde van Vlaanderen. Hij was daarmee de eerste Nederlander, die deze prestatie leverde.

De eerste editie van de Ronde van Vlaanderen was in 1913 en werd gewonnen door de Belg Paul Deman. Tot en met 1948 was er alleen in 1923 géén winnaar uit het gastland. De Zwitser Heiri Suter eindigde toen als eerste en presteerde het in dat jaar ook om Parijs – Roubaix te winnen. Daarmee is hij de enige niet-Belg uit de geschiedenis, die deze twee wedstrijden in één seizoen op zijn naam heeft geschreven.

Het Nederlandse wielrennen op de weg stelde in de jaren voor de Tweede Wereldoorlog niets voor, omdat hier in 1905 de Motor- en Rijwielwet was ingevoerd. Hierdoor werd het nagenoeg onmogelijk om wielerwedstrijden op de openbare weg te organiseren, omdat die simpelweg allemaal werden verboden. En zo bouwt een land geen traditie op in deze sport en levert het al helemaal geen potentiële winnaars voor de Ronde van Vlaanderen. Mathieu Cordang (1869 – 1942) was nog van vóór de Motorwet en had voldoende kwaliteit gehad om in Vlaanderen te winnen, maar in 1913 was hij al lang gestopt met wielrennen.

Ons Wim

Wim van Est – wie anders? – was daarom pas in 1953 de eerste Nederlander, die deze Ronde won. Niet dat dit in een krant als de Leeuwarder Courant tot enorme vreugde leidde. In een kort stukje van ongeveer 200 woorden stond onder meer dat Van Est de eindspurt honderd meter voor de finish besliste. Het was nog spannend geweest onderweg voor de Nederlander en zijn Belgische concurrent Keteleer: ‘Een gesloten spoorwegovergang bij Wichelen deed hen 45 seconden verliezen, maar de achtervolgers waren toen nog niet in zicht.’

De laatste Nederlandse winnaar was Adrie van der Poel in 1986. Toen pakte de Leeuwarder Courant aanzienlijk groter uit in zijn verslag: ‘Adrie van der Poel verrast in Vlaamse rit met koele zege.’

Lees hier meer over Van Est in deze Ronde.