NieuwWielrennen

Eric Vanderaerden won per ongeluk Gent – Wevelgem

Gent – Wevelgem is een klassieker die sinds 1945 als profkoers wordt verreden. In 1985 had Eric Vanderaerden met overmacht een verregende Ronde van Vlaanderen gewonnen, met hulp van zijn ploeggenoot Phil Anderson. Daarom ‘mocht’ de Australiër een paar dagen later op zijn beurt Gent-Wevelgem winnen. Maar het liep anders.

Door Ronnie van den Boogaart

De Panasonic-ploeg van Peter Post was in het voorjaar van 1985 met name op de Vlaamse wegen oppermachtig. In Milaan – San Remo strandde Eric Vanderaerden nog op elf seconden van winnaar Hennie Kuiper. Maar Eddy Planckaert won voor Post de Omloop Het Volk en Dwars door België. Phil Anderson was de beste in de E3-Prijs, en Eric Vanderaerden zegevierde op schitterende wijze in de Ronde van Vlaanderen. Die werd op 7 april 1985 op Paaszondag in hondenweer verreden. Slechts vierentwintig dapperen haalden de finish.

Tom Boonen

Eric Vanderaerden deed in die dagen wel wat aan Tom Boonen denken. De jonge renner was zelfbewust, opgewekt en vlotgebekt, én hij was een sprinter die klassiekers kon winnen. In Vlaanderen achterhaalden de Panasonic-renners Vanderaerden en Anderson op de Muur van Geraardsbergen gezamenlijk de ontsnapte Hennie Kuiper. De oude rot (36) was dat voorjaar ondanks zijn hoge leeftijd bijzonder goed op dreef. Ook Anderson was in bloedvorm, maar vooraf was afgesproken dat de Australiër in dienst zou rijden van zijn jonge Belgische ploeggenoot.

In het Wielerjaarboek 1985-1986 lezen we: “Het was dan ook een steenkoude douche voor Anderson … dat niet hij maar Vanderaerden de beschermde man was. Maar Anderson moest buigen voor de ijzeren ploegdiscipline en hij bleek professioneel genoeg om het spel loyaal te spelen”. Toen Vanderaerden op de spekgladde Kapelmuur van Kuiper wegreed, die last had van een kapotte toeclip, beschermde Anderson de vlucht van zijn kopman. Eric Vanderaerden won solo, vóór de Australiër en de verdienstelijke Hennie Kuiper.

Anderson

Drie dagen later zou Vanderaerden in Gent – Wevelgem proberen Anderson een wederdienst te bewijzen. Na de dubbele beklimming van de Kemmelberg, sinds 1955 opgenomen in het parkoers, reed een vrij omvangrijke groep de straten van Wevelgem binnen. In mijn herinnering ging er nog een uitvalspoging van Jean-Marie Wampers aan vooraf, maar als ik me vergis mag u het zeggen. Vanderaerden trok in het zicht van de streep de sprint aan voor Anderson.

 

Het gevolg was iets wat sterk leek op de opvoering van Tom Boonen en Gert Steegmans vorig jaar in de Touretappe naar Gent. De beoogde winnaar, in dit geval Anderson, kwam er niet overheen. Vanderaerden deed net als Steegmans voor de zekerheid nog een paar trappen extra om het aanstormende peloton voor te blijven. Het resultaat: Vanderaerden won opnieuw vóór Phil Anderson die voor de tweede keer in vier dagen tweede werd.

Volle bak

Vanderaerden zei er in 2005 tegen Dominique Elshout van Wieler Revue het volgende over: ,,Ik had gewoon volle bak moeten sprinten. Dan had ik met drie lengten verschil gewonnen en was er geen discussie geweest”. Nu bleef de vraag of Vanderaerden zijn Australische ploeggenoot misschien had geflikt. Dat Anderson renners als Rudy Dhaenens, William Tackaert, Jef Lieckens en Sean Kelly en achter zich liet, moet een schrale troost zijn geweest.

Phil Anderson bleef het hele jaar in goeden doen en won zowel de Dauphiné Libéré als de Ronde van Zwitserland. Als leider in de stand van de Super Prestige Pernod, toen een belangrijk jaarklassement, werd hij in de Ronde van Lombardije op het laatste moment gepasseerd door Sean Kelly.

Pleister

Een kleine pleister op de wonde voor de Australiër: hij eindigde in dit klassement op 21 punten achterstand van Kelly. Als Anderson in Gent – Wevelgem wél had gewonnen was hij nog altijd precies één puntje tekort gekomen om zich de beste renner van 1985 te mogen noemen.