Krijg het lazerus, dacht Gerrie Knetemann, en won de Amstel Gold Race
Precies twintig jaar geleden overleed wielrenner Gerrie Knetemann. Zijn fiets werd opgenomen in het Museum van Nederland.
De dag begon vreselijk, waarna het nog erger werd. Op 2 november 2004 werd Theo van Gogh vermoord. Enkele uren later volgde het nieuws dat Gerrie Knetemann was overleden.
Goede beentjes
Zijn eerste profzege was in de Amstel Gold Race van 13 april 1974, maar eigenlijk zou Knetemann helemaal niet meedoen. Twee dagen daarvoor voelde hij zich niet goed genoeg, maar op het laatste moment vertelde hij zijn vriendin Gré Donker toch iets anders. “En toen belt-ie ineens gisteravond op,” merkte ze op in Het Parool, “en toen zegt-iè, nou kom toch want het gaat geloof ik wel goed met de beentjes.”
Hij reed in zijn begintijd als profrijder voor de Franse Gan-Mercierequipe, onder meer met Joop Zoetemelk, een hele goede ploeg. Tijdens de tweede beklimming van de Gulpenerberg sloot Knetemann zich aan bij de kopgroep, tachtig kilometer voor het einde, samen met Hennie Kuiper en Wilfried David. “Ik hoefde niets te doen,” zei de Kneet na de finish. “Alleen maar achter die twee blijven hangen. Aan een overwinning dacht ik toen ook helemaal nog niet.”
Het was de angst om te vallen, waardoor hij besloot om als eerste te beginnen aan de Keutenberg. “Ik ging er in een flink tempo tegenop en toen ik op de top omkeek, zag ik niemand meer. Ik dacht, krijg nou het lazerus, ik moet nog veertig kilometer, ik moet nog over de Fromberg, de Sibbergrubbe en de Cauberg.”
Aan een overwinning dacht hij toen wél. Knetemann reed weg van David en Kuiper en kwam als eerste aan, met ruim drie minuten voorsprong.
Ik ging er in een flink tempo tegenop en toen ik op de top omkeek, zag ik niemand meer. Ik dacht, krijg nou het lazerus, ik moet nog veertig kilometer
Gerrie Knetemann als winnaar van 1974. Foto’s Rob C. Croes via het Nationaal Archief
De fiets van 1985
Elf jaar later won Knetemann opnieuw de Amstel Gold Race, maar onder compleet andere omstandigheden. Op 24 maart 1983 had hij een vreselijk ongeluk gehad in de semi-klassieker Dwars Door België. Hij reed achterop een geparkeerde auto, maar na een zware revalidatie keerde hij terug in het peloton. In die jaren werd hij ook nog gedumpt door de ploeg van Peter Post.
“En toen kwam de Amstel Gold Race van 1985,” zei zijn zoon Marnix in 2020 in het tv-programma Het Museum van Nederland. Hij had zojuist de fiets aangeboden voor deze bijzondere collectie. “Het was kloteweer. Mijn vader voelde zich niet erg goed, maar startte wel. Zo kreeg hij in ieder geval de startpremie voor ons gezin.”
Marnix Knetemann bij de fiets waarop zijn vader in 1985 de Amstel Gold Race won
Marnix was toen acht jaar oud. “Wij waren bij opa en oma en hebben het allemaal live op de tv gezien. Het was allemaal erg emotioneel, dat weet ik nog. Mijn vader was voor zo’n zestig procent invalide en dan zo terugkomen. Het was ook een statement naar de ploeg, die hem had gedumpt.”
Het was voor het gezin van De Kneet een belangrijke les, zo besloot Marnix. “Wat ik ervan heb geleerd, is dat de geest sterker is dan het lichaam. Wat mijn vader ons heeft bijgebracht: doorvechten tot je over de streep bent. Niet tot vlak vóór, maar eroverheen.”
