Mart Smeets en het afscheid van Leontien van Moorsel
Op 22 augustus 2004 nam Leontien van Moorsel in Athene afscheid van de wedstrijdsport met de strijd om de derde plaats individuele achtervolging tegen Katherine Bates. In de persruimte van het Holland Heineken House bracht Mart Smeets een eresaluut. Niet voor een miljoenenpubliek, maar voor mijn zus en mij.
Foto via IOC op YouTube
Normaal gesproken was de persruimte van het Holland Heineken House in Athene nagenoeg leeg, omdat de sportjournalisten dan in de verschillende stadions zaten. Toen Leontien van Moorsel op 22 augustus 2004 haar laatste olympische wedstrijd reed, waren er daarom maar vier mensen.
Mart Smeets had vier stoelen nodig om te kunnen zitten. Jur Raatjes was in zijn gezelschap, toen spreekstalmeester in het Heineken House. Als er iets was te vieren, kondigde hij het aan. Nummer drie van het selecte gezelschap was Jikke van Tongeren, mijn zus. En ook ik zat in de persruimte, omdat er gratis internet was voor journalisten en die ene sporthistoricus.
Op het tv-scherm keken we naar de laatste meters van Van Moorsel, die streed om brons in de individuele achtervolging. Na afloop van de race stond Smeets opeens plechtig op en keek in de oneindigheid. Hij hief zijn glas en sprak ons toe alsof wij heel Nederland waren – in zijn beleving misschien wel het hele universum en omgeving. “Hierbij nemen we afscheid van Leontien van Moorsel. Van dit soort sporters hebben we er maar weinig.”
Een gewijde stilte nam bezit van ons en wij wachtten tot Smeets die weer zou doorbreken. Na enige tijd deed hij dat door met veel geraas terug te vallen in zijn vier stoelen. Zo kwam er een einde aan het tijdperk-Van Moorsel.
