Twintig jaar geleden nam Leontien van Moorsel afscheid als topsporter
Op 22 augustus 2004 reed Leontien van Moorsel haar laatste wedstrijd. Mart Smeets gaf haar een eresaluut voor een publiek van precies drie mensen.
Leontien van Moorsel bij Hans van Willigenburg. Foto Nederlands Instituut voor Beeld & Geluid via Europeana
De Olympische Spelen van 2004 in Athene begonnen dramatisch voor Leontien van Moorsel. Tijdens de wedstrijd op de weg kwam ze hard ten val. Ze haalde niet eens meer de finish.
Vier jaar eerder nog had ze drie gouden medailles gewonnen in Sydney. Toch slaagde Van Moorsel er in Griekenland alsnog in om als eerste te eindigen bij de individuele tijdrit.
Op 22 augustus 2004 was haar afscheid van de wedstrijdsport met de strijd om de derde plaats individuele achtervolging tegen Katherine Bates. Die won ze, precies op het moment dat ik in de persruimte van het Holland Heineken House in Athene zat. Zoals bijna altijd was die nagenoeg leeg, omdat de sportjournalisten nu eenmaal in de verschillende stadions in Athene zaten om daar hun verslagen te maken.
Zo was het twintig jaar geleden ook tijdens de laatste olympische wedstrijd van Van Moorsel. Naast mij waren er nog drie mensen, onder wie mijn zus, Jikke van Tongeren, als fotograaf in actie in Athene. Ook spreekstalmeester Jur Raatjes van het Holland Heineken House keek op het tv-scherm naar Van Moorsel. Als daar in de avonduren iets was te vieren, kondigde hij het aan. Tot slot zat Mart Smeets in de zaal op vier stoelen tegelijk. Tijdens Athene 2004 verzorgde hij het praatprogramma Studio Sportzomer.
Deze kleine groep keek naar de laatste meters van Van Moorsel. Na afloop stond Smeets opeens plechtig op en keek in de oneindigheid. Hij hief zijn glas en sprak ons toe alsof wij het leven, het heelal en de rest waren. “Hierbij nemen we afscheid van Leontien van Moorsel,” zei hij. “Van dit soort sporters hebben we er maar weinig.”
Er viel een gewijde stilte, die alleen Smeets weer kon doorbreken. Na enige tijd gebeurde dat ook door met veel geraas terug te vallen in zijn vier stoelen. Het tijdperk-Van Moorsel was definitief beëindigd.
