Wim van Est was in 1953 de eerste Nederlander met de roze trui in de Giro d’Italia

De eerste Nederlandse wielrenner die de roze trui droeg in de Giro d’Italia was Wim van Est. Zoals hij zo’n beetje in alles de eerste was.

Wim van Est in 1953. Foto Joop van Bilsen via het Nationaal Archief

Op 12 mei 1953 ging de Ronde van Italië van start met een etappe van Milaan naar Abano Terme, 263 kilometer lang. Wim van Est reed in de kopgroep. Het Nieuwsblad van het Noorden schreef: ‘Na enkele uitlooppogingen, alle op niets uitlopend, viel Van Est 35 km voor het einde van de 263 km lange etappe aan. Al uren lang had Van Est er voor gezorgd steeds zo goed mogelijk zijn positie in de hoofdgroep te handhaven, wachtend op een kans er tussenuit te knijpen. En om er dan ineens goed vandoor te gaan en niet zijn kostbare energie te verspillen aan een mislukkende aanval.

Plots greep hij het stuur alsof hij het verbuigen wilde, de rug gekromd en elke spier van zijn krachtig lichaam gespannen. In een flits had hij zich van de compacte groep renners losgemaakt en vóór dé massa reageerde, had hij enkele tientallen meters voorsprong, snel uitgroeiend tot honderd meter.’

De Italianen waren onaangenaam verrast door deze uitbraak op hun grondgebied, maar ze slaagden er niet meer in om Van Est terug te halen. ‘Integendeel, de Nederlander vergrootte zijn voorsprong voortdurend en toen hij tenslotte de aarden wielerbaan van Abano opstoof, bedroeg zijn voorsprong op De Santis meer dan anderhalve minuut, om precies te zijn op de finishlijn 1 m. 37 s.’ De Nederlandse ploeg (foto) assisteerde door ontsnappingspogingen zoveel mogelijk te neutraliseren.

‘Begrijpelijk heerste na deze etappe, waarin het gemiddelde boven de 39 km per uur lag, een beste stemming onder het groepje oranje-truien. De rosé leiderstrui zal dus tijdens de tweede etappe van vandaag, Abano Terme—Rimini (273 km) worden gedragen door een Nederlander.’

En daarmee is Van Est de eerste Nederlander ooit, die hierin slaagde – precies één dag lang.